Roparun dag 3

Het is maandag en het is midden in de nacht. We komen een ander team uit de Betuwe tegen en maken ff een praatje. Ik mag weer lopen op een weg waar allemaal mooie kaarslichtjes staan. Ik voel dat ik zak in snelheid, maar had nooit verwacht dat ik nu nog zou lopen. Ik heb al vanaf december een hamstringblessure. Door de liefste loopmaatjes die er zijn, mocht ik gewoon lopen. De rest was topfit en als ik uit zou vallen, gingen zij wel voor me lopen. Ik verplaats daarom de 1,5 km die ik moet lopen naar 1 km, zodat het tempo hoogt blijft. Het is fris maar dat houdt me wakker, denk ik, maar toch niet want iedere 12 minuten die ik in de bus zit val ik in slaap. Nu moet ik wel blijven opletten dat ik wel eet en drink. Waarom denk ik dat er wordt uitermate goed voor me gezorgd. De lopers maken allemaal dezelfde grapjes: lekker hè zo’n weekend je hoeft niets te doen. Behalve 1 loper die vindt dat hij alles moet doen. En ieder teamlid weet over wie ik het heb. 😜

Ik kom in het basiskamp en wordt behandeld, ondertussen val ik in slaap op de bank. Vervolgens moet ik de camper in, maar alles gaat langs me heen.
In Rhenen wordt ik wakker gemaakt, daar staat een vriendinnetje en van andere teamleden staan de families te wachten. We gaan door naar Lienden. Teamkleding is aan en we wachten op onze mensen die op het parcours lopen. De spanning stijgt en uit de verte lijkt het een feestfestijn. Onze zoon komt op me af en dat is al leuk met een big smile springt hij op me.
Als we compleet zijn lopen we binnen. Het is 1 groot feest, wat heeft het doorkomst comité zijn best gedaan. BEDANKT! Ik zie mijn lieve gezin en familieleden wat is dit leuk. Klinkt gek, maar voel me net een olympiër. De kids komen erbij in de vrachtwagen en feesten met ons mee. Ik kan het niet overzien wie er allemaal is. Ik wordt geïnterviewd voor tv Gelderland en we moeten door naar Tiel. Wat was dit leuk zeg! Vanuit Van der Valk lopen we gezamenlijk door naar de Waterpoort en daar verzamelen we. Onze teamkleding sponsor is vanaf Van der Valk meegefietst en dat is natuurlijk ook super.
We mogen doorkomen en ook daar worden we onthaald! Onze ambassadrice Lisa staat te wachten en natuurlijk moet ze net als onze sponsor mee op de vrachtwagen. Een toespraak van een wethouder en door naar het ziekenhuis. Daar gaan we op de foto met een ander team en nu kunnen we door naar ons laatste basiskamp. De allerlaatste etappe doen we met alle lopers. Een run-bike-run.
We hebben het even doorgenomen  en we gaan. Fietstassen vol eten en drinken en de laatste km’s worden afgelegd.
We fietsen over een brug en tijdens het maken van een video voor het basiskamp verliest een teamlid zijn pet. We liggen in een deuk! Ik heb het gevoel dat de doorkomst plekken minder leuk zijn dan anders, maar met elkaar hebben we het leuk. We naderen de finish en diegene die loopt gaat een andere kant op dan wij.
Heel gek ik denk dat we hem pas na 10 min minuten weer zagen. Normaal is de finish een euforische beleving met het team en dat was nu heel anders. Denk dat er meer dan 40 minuten voorbij gingen voordat we de rest zagen. Wat raar, apart, stom. We gaan verder en lopen al feestend na de finishboog.
Net was de finish alleen een tijdfinish.
En daar staat onze ambassadrice onder de finish boog, wat mooi!
Ze wacht ons op en er is emotie. We worden geïnterviewd door een vrouw van tv Rijnmond.
Daarna een teamfoto en we rijden rustig aan terug naar Tiel. Waar onze partners en kinderen op ons wachten.
Nog even een blik vangen van dit mooie team en de grote bubbel verdwaald in kleine bubbels…