Roparun 2017 part 2,3 en 4

IMG_6054
Onze 3de etappe gaat van start en dat betekent dat ik mijn 2de ga lopen. Deze etappe lopen we korter en met maar 3 man. Het is 4 uur ’s nachts dus warm aankleden. Nou daar komen we snel van terug. Iedere keer dat we lopen gaat er een laagje uit en om 5 uur loop ik al in een hemdje. Gaat nog steeds lekker. Het is droog, wel jammer dat we geen mooie zonsopgang hebben. Echt een
mega drukke loper in de bus, maar alles loopt gesmeerd. Ik merk naar het einde toe dat ik echt moe ben. Maar ik loop nog steeds 1,5 kilometer per keer en dat was vorig jaar al anders. Op de massage tafel valt het mee. Ik mag 1,5 uur slapen en die ga ik pakken.

Ik voel me beter dan na mijn eerste rust. Ik stap over naar een ander team. Andere lopers, fietsers en mensen in de bus. Ook daar is alles relax. Het is 10 uur ’s ochtends en de korte broek kan al aan. Het is warm, maar de dorpjes en het landschap zijn mooi.

We worden door een stel mariniers op kistjes in een lange broek ingehaald. Respect, want op mijn nikes vind ik het al zwaar. We komen sowieso veel meer andere teams tegen in vergelijking van vorig jaar en ook mijn oude team, team 45, komen we geregeld tegen.
Rond 12 uur lopen we België in en niet veel later is onze wissel.

Wat een relaxte rust, lig lekker op een matje in de zon met mijn lieve vriendinnetjes te kletsen. Ik hoef vandaag nog maar 9 kilometer en dat maakt me relaxed.

Ik mag het parcours weer op en iedereen van ons team is zo relaxed. Ik loop niet top, maar ik kan iemand nog inhalen. Dit is mijn slechtste etappe, ik kom er niet in en ben met alles bezig behalve met lopen. Vanaf hier is het al gezellig en komt er leven in. We mogen onderweg bij een kinderdagverblijf plassen, hoe lief! We gaan richting Zele en daar is de wissel. Onze chauffeur wordt nog geïnterviewd over zijn toeter in Dendermonde en net daarvoor kwam mijn eerste echte pijntje. 1 fysio en 1 basiskamp medewerker gaan het feest meebeleven in Zele. 3 podia die we passeren en we gaan verder. Ik mag lekker rusten. Op het kamp is mijn zus en nog een trouwe supporter. Ondertussen dat we wegrijden is mijn broer jarig en stuiterend met 120 over een drempel is de nieuwe dag begonnen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *