Dit jaar was ik één van de gelukkigen die was ingeloot voor de Chicago Marathon. Gisteren, zondag 13 oktober, liep ik hem en ik vertel je er graag meer over! Lees je mee?
Het is zondagmorgen 5.00 uur. Mijn broer en ik gaan ons rustig klaarmaken om naar ons inmiddels favoriete ontbijttentje te gaan.
Om 6.30 uur gaat hij open…Oké iets later dan gepland, maar ik nuttigde nog snel wat ik graag wil: de overheerlijke crêpes!!
Kort daarna loop ik naar het startvak. Geweldig, wat een mensen! Wat me ook opviel is hoeveel kleren er langs de kant lagen.
8 minuten nadat mijn startvak is geopend kom ik over de start en begint mijn 42 kilometerlange run. Op en top belevenis! Wát een mensen langs de kant!
Aan de start print ik me in mijn hoofd wat ik van de Keniaanse langeafstandsloper Kipchoge geleerd heb: SMILE!!
Ik blijf lachen en sinds lange tijd geniet ik écht van het lopen. Zeker tot 27KM heb ik kunnen ‘smilen’.
Dat kwam vooral door de mensen langs de kant. Wat een gegil en enthousiasme, niet te geloven! En ook al staat er niemand voor mij, ik heb het gevoel dat iedereen er voor mij is. Eén iemand zegt ook: ‘Come on girl! I’m here only for you!!”.
Ik voel me vereerd dat ik dit mag doen, in mijn gedachten is een vrouw die de Vierdaagse vanwege ziekte niet kon lopen. Alle kids die een high five willen geef ik er eentje. Al vanaf de start moet ik plassen en bij 9km ga ik naar de toilet en dat lucht op. De kilometers gaan voorbij en bedenk me dat ik nog nooit zoveel heb gedronken, echt iedere drankpost pak ik. Rond 17 km kreeg ik wat last van hoofdpijn, terwijl ik dat nooit heb. Met een gevoelstemperatuur van 2 graden denk ik dat het door de kou en wind kwam. Ik zet door en loop lekker verder.
Dan zie ik een bord ‘No pain, no gain’ en bedenk me waar ik pijntjes voel. Dat zijn hele stomme gedachten en verban ze snel uit mijn hoofd. Ik focus me op het lopen en schrijf in gedachten al mijn blog. De mensen langs de kant moedigen me aan en staan met borden met de leukste kreten erop. De 10 leukste wil ik hier met je delen, denk hier maar aan als je er zelf ook even helemaal doorheen zit met het sporten 😉
In willekeurige volgorde:
1. Why don’t you yell for me?
2. Come on in 1 mile a naked man! (In het echt wel een bord voor zijn zaakje Gelukkig)
3. I’m also early up!
4. This morning I’m also do a marathon on Netflix! (Lijkt me ook héérlijk!!)
5. Find a nice butt and follow it!
6. Pain = French Bread
7. You don’t have to work today, just run!
8. Smile if you peed a little!
9. Run slower, I wanna count everybody
10. You paid for this, just run!
Bij 29KM krijg ik het zwaarder en iedere keer als ik denk bij iemand aan te sluiten, begint diegene te wandelen. Ik struikel bijna, dus ik let minder op het fantastische publiek en meer op de weg.
Tot 35KM kan ik mezelf er nog aardig doorheen trekken, maar de volgende 5KM moesten echt van ver komen. De pijntjes verspringen, maar ik ben er bijna laat mijn tempo zakken. Weer struikel ik bijna, gelukkig nog maar 2KM te gaan!
Het publiek staat rijen dik en ik bedenk me dat ik ook ooit een cheerzone in Nederland ga maken, wie doet er mee?
Chicago Marathon, het was GEWELDIG!