The day after

De wekker gaat. Wat heb ik vast geslapen. Kan me niet heugen dat ik eerder zo goed geslapen heb. Ik moet mijn bed uit, maar ‘hoe gaat het voelen als ik opsta?’. Ik stap eruit en voel zeker wel wat. Stijf en volle benen. Ik moet zo lesgeven en denk ‘hoe ga ik het doen?’ Een circuitje, dan hoef ik zelf weinig te doen. Het ochtendritueel gaat verder en ik merk dat ik kei relaxed ben en dat ik in een soort roes leef. Weer wat vergeten, dus voor de 3e keer de trap op en neer. Tot mijn verbazing gaat het al makkelijker. Ik ruim mijn overgebleven Roparun spullen op in de doos waar ik alle startnummers en medailles bewaar. Aangekomen op de sportschool vragen mijn collega’s hoe het was. Na een gezellig praatje ga ik naar de les. Voordat ik start, spring ik wat op de plaats en voel even hoe het met de beentjes gaat. In de les valt het allemaal wel mee. De knietjes zijn wat gevoelig en de beentjes wat zwaar. Het conditionele gedeelte zit erop en dat lucht op. Bij de spierversterkende oefeningen denk ik lekker mijn bovenlichaam te trainen. Dus we beginnen aan de oefeningen, maar echt, in no-time heb ik last van mijn bovenlichaam. Hoe kan dat nou? Ik heb toch alleen maar gelopen? Maar het is gewoon de vermoeidheid. In totaal maar 4 effectieve uurtjes geslapen het weekend. Wel langer gerust, maar dat moet het zijn. Ik ben klaar met de les en het valt me mee. Heb een paar uur rust. Piep, piep mijn telefoon. Het is de teamchat. Voordat ik zaterdag vertrok had ik de mensen van het team één keer ontmoet tijdens een oefenloop.
Ik schrijf dat ik ze mis en dat is ook zo. Dat is raar, toch? Krijg nog een appje van een collega. Zij is door haar rug gegaan. Mijn rustdag van morgen moet dus nog even wachten tot zondag. Ik start die avond met een steples. Heerlijk die beat door mijn lijf. Het valt me niet tegen. Soms wat verward (vermoeidheid) en dat verwarde zet door in het 2de uur Power. Sommige mensen merken het niet en sommige wel. Maar we trainen, dus wat maakt het uit of je in 2 of 3 naar beneden gaat. Ik doe kennelijk nogal rare uitspraken. Laatste uur breekt aan en er staat Club Yoga op de planning. Heerlijk dacht ik, maar deze les is echt het pijnlijkst. Gauw naar huis en naar bed. Maar dan zie ik dat mijn blog 4700 keer bekeken is! En ik ben weer klaar wakker. BEDANKT voor het lezen, liken, delen en de reacties die geplaatst zijn!
Onder de douche overdenk ik nog even alles. Ik realiseer me dat ik andere jaren de credits aan de lopers gaf, maar heb gezien dat echt alle credits naar het hele team moet gaan. Want zonder de andere teamleden kan je als loper niet lopen.
Een teamcaptain die alles in goede banen leidt en je op tijd wekt voor de volgende etappe.
De chauffeurs die je van stek naar stek brengen. De navigators die zorgen dat we goed gaan. Want zeg eerlijk, op 522.1 km is elke km die je extra moet lopen er één teveel. Daarnaast zorgen ze voor gezelligheid in de bus en zorgen ze ervoor dat je goed blijft eten. En in mijn geval dat ik net niet alle klimmetjes krijg. De fysio’s die continu klaar staan om je te pijnigen. De verzorgsters op het basiskamp die continu in touw zijn eten en drinken voor je te halen. En ook zorgen dat je tijdens de etappe het eten en drinken krijgt dat je wilt. De chauffeur en verzorger, die ervoor zorgen dat het basiskamp steeds weer paraat staat. Tentjes opzetten, tafels en stoelen klaar zetten. De fietsers die je verzorgen tijdens de etappe en waar je domweg achter aan kan lopen. Ze beschermen je en kletsen je erdoorheen. Echt respect voor ieder die een bijdrage levert aan de Roparun. Dus ook de sponsors. De mensen die lootjes/ kilometers kopen. De mensen die aan je denken en je een berichtje sturen. De mensen die je aanmoedigen onderweg. De mensen die je ophalen. En uiteraard de mensen die ervoor zorgen dat ik kan gaan. Mijn gezin dat me de vrijheid geeft. Mijn familie die bijspringt en foto’s/video’s sturen. En de lezers van mijn blog. Ik vraag mezelf alleen nog af ’wanneer kom ik uit die roes’? De ‘bubbel’ waar een teamlid het steeds over had. Wanneer wordt de bubbel lek geprikt…… Over 2,5 week doe ik mee met de Strong Viking, dus dan zal er zeker weer een blog verschijnen. Mocht je me willen blijven volgen, klik dan op de link en volg mij via facebook. www.facebook.com/move2ur