Onderweg naar Hamburg zien we geen enkel ander team. De teams die we kennen, zijn al een dag eerder vertrokken. Het is druk op de weg en ik zie de routecoördinator bedenkelijk kijken. We hebben er lang over gedaan, maar niet zolang als de teams die op vrijdag zijn vertrokken.
We hebben niet veel tijd, dus klaarmaken, eten, fotomoment en gaan.
We begroeten team 30 en eten onze pastamaaltijd. Kijken naar de start en ik loop rustig terug om te tapen. Onze fysio wordt ondertussen geïnterviewd en we krijgen een telefoon mee. De telefoon is van Roparun-radio, deze mensen gaan ons onderweg bellen en daarna geven we de telefoon door aan een ander team.
De spanning begint te komen, hier hebben we naar toe gewerkt. We nemen afscheid van de andere teamleden. Er komen nu al tranen, dat belooft wat. Met de fietsers sta ik bij de start en kijk naar ons team en dan weet ik weer hoe bijzonder het is en hoe trots ik op ze ben.
De etappe loopt voorspoedig en in vergelijking tot Parijs is het veel vlakker. Het is benauwd maar goed te doen.
We lopen lekker. De lol zit erin. Terug in het basiskamp is er weer rust. Heerlijk om te zien hoe gesmeerd het loopt. De soep is heerlijk en het broodje gebakken ei smaakt verrukkelijk. Ik moet zeggen dat ik het vaak lekkerder vind als een ander het maakt 🙂
Ik heb een dubbele rust en probeer in de camper te gaan liggen. Ik vouw me op en ben blij dat ik lig. Zeker 3,5 uur geslapen en we mogen weer. Het is heel vroeg in de ochtend, het is donker en een heel stuk frisser dan gisteren. Het is zondag.