Dan is het zondag 16 oktober, D-Day.
Een dag waar ik 13 weken naar toe hebt geleefd. De marathon! Toen ik startte met trainen was ik nog steeds niet topfit, maar dat kwam wel weer. Volgens de fysio was er niets in mijn bewegingsapparaat, dus ik kon er voor mezelf voor gaan. Na mijn vakantie voelde ik me wel wat beter dan ervoor, maar toen ik na een loopje van 12 km mijn benen niet makkelijk zelf los kreeg, begon ik me toch zorgen te maken. Ik liep mijn kilometers (oke soms 1 of 2 kilometer minder), maar het werd niet beter. Moest me tot iedere loop zetten, tijdens het lopen vechten tegen mezelf en de tijd. Ik had het toch eerder gedaan, dus wat was er toch? Inmiddels werden mijn benen wel losser maar toch.
Tot ik 3 weken geleden mijn laatste lange duurloop zou doen. Na 22 km helemaal op en leeg. Ik heb me laten ophalen en ik was chagrijnig, hoe kan dit nou? Die week alles aangepakt om zeker te zijn dat het niet tussen mijn oren zat. Nou dat zat het toch niet. Maar wilde ik die marathon JA, dus 2 weken geleden toch nog een 30 gelopen tegen alle schema’s in. Maar het was gelukt en mijn mindset ging weer de juiste kant op.
Dankzij de volgende mensen heb ik toch gelopen. Mijn man, die me ophaalde en toch maar moet dealen met hoe ik dan thuis ben, want ik was niet blij. En die me alle ruimte geeft om dit te doen. Gerda, die de kids een nachtje nam zodat ik een goede nachtrust had. Mijn vriendin Esmeralda, die tijd op de mat voor me maakte om mijn energiebanen weer goed te zetten.(sorry dat ik moest lopen) Adinda, die mijn benen los masseerde toen ik het nodig had. Jenneke, die wist waar ik zat en me weer op de been hielp. De mensen die me zaterdag en zondag berichtjes sturen met succes wensen. Mijn vriendinnen, die kaartjes en pakketjes sturen of komen kijken. Mijn zus, die bijna elke wedstrijd er wel is en de laatste, maar niet de minste: mijn broer. Die eigenlijk vond dat ik niet moest lopen, maar me toch steeds bleef supporten. En die vandaag mij ophaalt en support, meefietst en thuis brengt. Wat ben ik gezegend met zulke lieve mensen om mij heen en toch…..
Ps 1 uhm ja ik ben eigenwijs ( klein beetje maar he )
Ps 2 tanx voor het lezen
Ps 3 deze week de weg ernaar toe, waarom ik dus niet fit ben
Super goed gedaan!! Leuk om zo te lezen dat zelfs jij het soms moeilijk hebt en dan doorzet, een goed voorbeeld dat ben je
Dank je, ja zelfs ik ben een mens haha
Je bent een kanjer! Als iemand een doorzetter is ben jij t wel. En nu zorgen dat je ook weer een beetje bijtankt
☺️ ga ik doen syl
Wat goed van je, doorzetter!
Dank u!
Weer heel mooi geschreven!!
Enne je hebt het toch maar weer geflikt!! Trots op jou
Top gedaan.
Dank je!
Trots op jou!
Dank u! U hebt het ook goed gedaan, 15
Minuten minder wauw!
Super knap van je. Respect
Tanx Rian!
Super TROTS ! ( altijd )
Maar nu even gas terug nemen…..
Doe ik echt lieverd kus