Nou, ik kan zeggen dat mijn knieën het niet leuk vinden, dus in deze etappe zak ik terug naar kilometertjes. Loop met mijn broer en die heeft hetzelfde. Klinkt lullig maar op een of andere manier voelt het goed dat ik niet alleen pijn voel. En ik begin al te tellen hoevaak ik nog moet. In de run-Bike-run krijg ik het toch weer koud. Mijn broer frustreert zich omdat anderen hem inhalen, maar dat kan mij echt niets schelen. We rekenen alles door en we worden weer gewisseld. Ik gebruik bijna mijn hele rust om opgelapt te worden en te eten. En we gaan weer verder, het is super lekker weer en ik ga over op een hempje, dit is genieten. Jemig, ik heb teveel gegeten pfff. Knietjes blijven gevoelig, maar ik loop nog. Nog steeds kilometertjes, want dat gaat nog. Wat lastig is, is om rustig aan te doen. Deze etappe gaat goed, misschien komt het door de zon. Toch maar eten in het basiskamp en we kunnen douchen bij de brandweer, wat een zaligheid. Ik ga mijn een na laatste etappe in. Het voordeel is dat het niet koud is. Het is inmiddels zondag. En daar zie ik mijn lieve vriendin Essie, ze loopt een stuk mee en we gaan Zeelen in. Wat een feest!! Astrid heeft het weer top geregeld dat we met zijn allen op parcours staan. Ik word gemasseerd en duik de camper in.
